Koh Samui

7 oktober
S'avonds naar het centrum van Lamai om heerlijk te eten en te borrelen. We komen terecht in een deel van het centrum waar de muziek meer dan luid klinkt en de verschillende bars gevuld zijn met dansende meisjes, we worden geroepen en gewenkt om erbij te komen, al snel blijkt hoe het hier gaat, de meisjes geven een paaldans showtje en vragen je of ze iets mogen drinken van je. Nee daar doen we niet aan mee, ze zijn niet voor een gat te vangen natuurlijk en komen met een of ander spelletje met houten blokken opstapelen op de bar, monique vindt dit leuk, ik ook maar zeg meteen dat ik niet mee doe, dit kost geld, zeg ik nog tegen monique. Monique verliest en idd ze moet ook het drinken van het meisje betalen wat dubbel zo duur is als je eigen drinken. Maar monique trapt daar niet in, ze kan een pilsje krijgen voor dezelfde prijs als wat ik heb, anders niets.... Het meisje kiest eieren voor haar geld en neemt genoegen met een kleine bijdrage. Zo weer wat geleerd, nu gaan wat verder kijken in de straat. We komen bij engelse pub terecht waar het gezellig druk is. Daar hebben we tot in de kleine uurtjes lekker zitten borrelen en kletsen.


8 oktober
Donderdag ochtend, we stappen uit ons bed om aan de overkant van onze veranda een heerlijk ontbijt te nuttigen. We nemen onze tablets mee om ons reisverslag te updaten, shit, mijn tablet lijkt gescheurd, ja echt, waarschijnlijk ergens tussen gezeten tijdens de reis. Gelukkig heb ik mijn Samsung telefoon nog. Daarna gaan we lekker een dagje relaxen op ons bijna privé strand. Rond 13.00 uur besluiten we om toch maar iets te gaan doen, we gaan een stuk lopen langs het strand richting de wat ze hier noemen “de papa en de mama" een rots formatie die op de menselijke geslachtsorganen lijken. Daarna zijn we via de weg weer terug gelopen naar ons hutje en onderweg nog even heerlijk op kruispunt in een open cafe een paar borrels genoten, het verkeer ratelt werkelijk van alle kanten voorbij. Leuk om naar te kijken hoe gemoedelijk ze elkaar in de gaten houden en soms wel met 5 personen op 1 scootertje zitten.


9 oktober
vandaag gaan we een scooter huren en het eiland verkennen, bij de eerste de beste scooter verhuur aangeklopt, daar wilde ze onze paspoorten vasthouden maar dat doen we niet. Dus op naar de volgende, op elke hoek van de straat zit er wel een, bij deze hadden we meer mazzel want hier hoefden we niks te laten zien, was nog goedkoper ook. Foto's gemaakt en hup rijden met dat ding, hoho let op! Wel links rijden hè. Na een paar kilometer ben je er al aan gewend, tenminste: Hans is er aan gewend.... Monique zit af en toe te schibbelen achterop. Eerst naar de bekende grote Boeddha op koh Samui, "De Wat Phra Yai" mooi maar ook weer een beetje hetzelfde, dan moet hier in de buurt ook die met 18 armen, Wat Plai Laen ergens zijn zegt Monique, O, zeg ik, dan gaan we d'r ook efkes kijken... Ook dit is weer mooi met alle bling bling erbij. Je moet 't gezien hebben als je toch hier bent. Nu gaan we naar die grote watervallen aan de andere kant van Lamai, maar langs de doorgaande weg staat opeens een bordje met de tekst: "To Lamai" Hier moet ik in dacht ik, dit is een weg binnendoor. Het ging al snel de jungle in en bochten waren er in overvloed, ook omhoog en omlaag waren ze niet vergeten met de aanleg van deze weg, maar onze 100cc kon het net redden. maar toen was opeens de beton op... Oei, we stonden aan het begin van een zandpad en er was ook nog eens een nieuw aangelegde golfbaan, de jeep die ons voorbij reed ging zo te zien vol zelfvertrouwen het zandpad in, wij achteraan natuurlijk want als hij erdoor kan kunnen wij het ook. Na een minuut of 10 komt de jeep ons weer tegemoet.... Maar ik geef niet op! Monique had het al een beetje gehad met mijn offroad kunsten. Ik dacht: zandpaden komen ook ergens uit, dus gas erop. Even later na diverse springbulten en knippen was er weer betonweg te zien, pff, zie je wel, er is gewoon weer een weg. Hij was wel erg stijl en ik gaf vol power om bovenop te komen..... Helaas halverwege zei onze 100cc doe het zelf maar en kon het gewoon niet trekken. Monique stapte af en kon maar net overeind blijven staan, ik er ook af en de scooter alleen zichzelf naar boven laten trekken. Toen we eindelijk de top hadden bereikt hield de beton ook gelijk weer op. Daarna ging het natuurlijk weer naar beneden door sleuven en gaten, maar op een gegeven moment komen we toch in bewoond gebied, hehe, was toch wel leuk en spannend, Monique vond er niks aan geloof ik...

Inmiddels hebben we een 40 minuten "short way to lamai" route en komen we weer uit op de hoofdweg. Bij nader in zien waren we denk ik 1 km verder gekomen. Dan maar weer gas erop naar de watervallen want die stonden ook nog steeds op het programma. Toen we arriveerden bij het safaripark kwamen we al meteen een olifant tegen met met een soort bankstel op zijn rug waarop toeristen zich door het park lieten vervoeren. Hier hebben ze waarschijnlijk nog nooit gehoord van de vele dierenbeschermings organisaties die wij kennen. Bij binnenkomst van het park waar overigens geen entree hoefden te worden betaald, stonden nog meer olifanten die waren aangekleed door Seats&Sofas. Ook staan ze nog eens met meerdere poten in zware kettingen geketend waardoor ze 0,0 bewegingsvrijheid hebben, jammer dat deze mensen niet wijzer zijn. Maar we gaan kijken naar de watervallen , bordjes wijzen ons de weg, het schijnt nog een heel stuk naar boven lopen te zijn. Dan staat er een hutje waar je een ticket kan kopen om met een 4x4 jeep naar boven wordt gebracht, zullen we dat maar doen dan? Jeepchauffeurs vallen nog niet onder de dierenbescherming toch? Heenweg was leuk achter in de grote overdekte laadbak die alle kanten heen schudde bij het nemen van de bijna onbegaanbare paden. Blij dat we met de jeep gegaan waren, te voet was niet te doen geweest! Op de terugweg mochten we bovenop de cabine van de jeep zitten, daar hadden ze 2 zitplaatsen gecreëerd op een soort imperiaal. Dat ging dwars door de laaghangende takken heen, dus dat wisten we ook weer... Overigens waren de watervallen ook mooi om te zien maar om er in te gaan zwemmen vonden wij net te ver gaan, het water keek zo bruin als thee. Kom we gaan weer een stukske scooteren, onderweg naar ons verblijf hebben we nog Wat khunaram bezocht waar de gemummificeerde monnik te zien is die 20 jaar geleden in meditatiehouding is overleden. Daarna een plaatselijke markt bezocht, hier hebben we ook lekker wat thaise hapjes genuttigd en de markt uitvoerig bekeken. Er liggen toch vleeswaren bij die wij niet op de bbq zullen leggen, brrrr.
We besluiten dat we het wel gezien hebben voorlopig op dit feesteiland, en gaan morgen met de ferry naar het nabij gelegen eiland Koh Tao.