Koh Tao, eindeloos mooi!

12 oktober
Vanavond werken we onze blog weer bij, op zich zo gebeurd maar de foto’s uploaden naar de site is een ramp.
We zijn uren bezig om ' n paar foto’s erop te krijgen, het blijkt nu dat de foto’s te groot zijn, dus gaan we iets verzinnen om ze te verkleinen. Morgen ochtend kunnen we wat langer slapen want ik ga pas s’middags duiken.

13 oktober
lekker uitgeslapen en op ons gemak ontbeten op het strand, vannacht heeft het keihard geregend en de zon laat zich deze morgen maar met mondjesmaat zien. Om 12 uur gaan we met de jeep van de duikschool naar de haven voor de 2 middagduiken. Ik, Monique, ga ook mee. Ik kan intussen snorkelen rond de boot volgens de duikschool. 1e duik op de Japanese Garden bij het bounty eiland Koh Nang-yuan. Het is daaronder ook zeker zo mooi als boven water. Ik heb niet gesnorkeld, de zon was weg een het regende warm water. De 2e duik was op divesite Twins, ook hier niks op aan te merken volgens Hans. Door het ondiepe water en de warmte verbleekt het koraal, nu proberen ze in dieper water koraal te kweken en volgens de instructeurs werkt het ook nog! Als we weer aankomen bij de haven moeten we aanmeren tegen 3 andere boten, dat wil zeggen dat je over die andere boten moet klauteren om aan de kade te komen. Een attractie op zich, tot we bij de laatste boot komen. De meerpaal is omringd met autobanden waar je op moet gaan staan om op een halve meter hoger betonnen kade te stappen, de boten bewegen hevig heen en weer en je moet niet bang zijn om van het ene gladde obstakel op het andere te stappen. Dan ben ik aan de beurt, ik onderneem 3 pogingen om die laatste enge opstap te maken, zelfs met hulp van 3 mooie sterke mannen lukt het niet. De angst is in mijn benen geslagen en ik durf niet van de boot af. "What time you want breakfast?" wordt er al geroepen. Maar dan wordt een andere optie bedacht, ik moet op het dak van de boot klimmen en de pick-up wordt met geopende laadklep achteruit naar de boot gereden, zo kan ik vrij eenvoudig overstappen op de jeep, pff gelukkig. Alles ingeladen en karren naar ons onderkomen. Na het eten nog even over het strand slenteren en een borrel pakken. Het wordt een Bucket Sam sung coke.... Een emmertje Thaise rum met cola.

14 oktober
Vandaag hebben we een tour met een boot rond het eiland geboekt met op 5 mooie baaien een stop om te snorkelen. Er zijn niet zoveel gasten, een Japans stel met allebei hun moeder lijkt het wel en nog een paar losse chinezen/ jappen en ook een Engels jong stel en 2 gezellige vrouwkes die spaans spreken en samen gruwelijk veel schik hebben. De Japanse stellen zijn allemaal als tweeling aangekleed, blijkbaar weten ze anders niet met wie ze mee moeten lopen. Ze kijken nogal nauw ;-) We zijn de haven goed en wel uit en de golven worden steeds hoger, het bootje gaat soms een paar meter op en neer. De Jappen gaan hierdoor steeds nauwer kijken en de eerste met zeeziek verschijnselen meldt zich al na een half uurtje varen. We komen aan bij de eerste snorkelstop op de
"Sharkbay" iedereen mag van boord behalve die ene, die ligt doodziek op het benkske, als we van de boot springen worden we meteen getrakteerd op een grote zee schildpad. Jammer niet op de foto want de camera was nog niet ingeschakeld. De Jappen zijn nog niet in het water, dat duurt nog wel ff want de 2 oma's worden helemaal in stijl en kleur aangekleed om te snorkelen, het meisje heeft zelfs roze hoge waterschoentjes, net sokken en een babyroze snorkelpijp met natuurlijk een bijpassend babyroze masker. Ze zien het écht nauw blijkt wel. Als ook zij in het water liggen hebben wij ondertussen de grote primeur te pakken. We zien een zwartpuntrifhaai van anderhalve meter zwemmen en hij komt zelfs onze kant op, Monique vindt het super eng en zou mij zó aan die haai opvoeren want ze kruipt achter mij en maakt zich zo klein als een Thai.
Ik denk blijven filmen, dan kan men in ieder geval nog zien wie als eerste opgevreten werd. En als ie te dichtbij komt krijgt ie de wannabee Go-pro met selfiestick van een meter als eerste voor zijn kiezen, maar gelukkig draait het prachtige beest weer de andere kant op. We durven niet boven water met elkaar erover te praten..... we blijven onder water kijken om hem in de gaten te houden, misschien komt ie zo terug.
Zo, dit was een heftig maar ook een beetje 'n angstig en toch prachtig moment! Later op de dag hebben we opgezocht of deze soort gevaarlijk en agressief is, maar dat valt wel mee, er zijn wel ooit aanvallen op mensen geweest maar nooit dodelijke gevallen. Daar is dit soort te klein voor, ze worden gemiddeld ook maar 1,60 m lang. Inmiddels is het tijd om weer op de boot te klimmen, de 2 oma's zitten nog op het trapje en zijn niet het water in geweest, alleen een stukje met de ingepakte voetjes, misschien hebben ze het woord " shark" wel verstaan, want ze spreken of verstaan bijna geen engels. Ze hebben in ieder geval die modieuze waterschoentjes niet voor niets gekocht want ze kunnen er mooi mee op het trapje zitten! We varen verder naar de volgende stop en intussen is de zee niet te temmen, de golven worden nog hoger en de boot vliegt soms echt de lucht in om daarna weer met een giga klap op het water te plonsen. Zowat heel Japan wordt doodziek en zelfs een van de Engelsen begint nauw te kijken. Wij hebben gelukkig nergens last van, de Thaise kapitein lacht zijn enige 2 tanden bloot als we hem aankijken met de blikken op de zieke mensen. We komen bij de volgende baai aan waar we weer heerlijk hebben gesnorkeld en géén haai hebben gezien, wel hebben we Nemo gevonden!Tijdens deze stop komen de meeste zieken weer een beetje tot leven alhoewel ze niet veel te makken hebben, en die ene Chinees heeft inmiddels een privé kamertje gekregen achter de stuurhut waar hij languit kan liggen. De vuilemmer heeft ie al ongeveer voor de helft gevuld....als het anker wordt gehesen varen we de baai weer uit om in ruige zee onze weg te vervolgen. De gids komt ons intussen meedelen dat de volgende 2 stops niet door gaan wegens te gevaarlijke hoge golven. We varen direct door naar het laatste stoppunt bij het bounty eiland waar we eerder deze week ook al waren. Daar hebben we nog een aantal uren van de zon en een drankje kunnen genieten. Was wederom een dag om niet te vergeten.

15 oktober
vroeg uit de veren voor duik 7&8, deze keer gaan we weer naar South West Pinnacle waar we volgens mijn buddy Max kans maken om "Cobiafish" te zien. En inderdaad worden we halfweg onze duik op 26 meter diepte geconfronteerd met 3 exemplaren van ca 1,5 meter, ze lijken heel veel op haaien maar hebben een ander soort bek. Het is onbeschrijfelijk mooi hier onder water. De 2e duik gaat zich afspelen bij duikstek "Shark Island" dit is een rotsformatie vlak bij de kust van Koh Tao, het is daar maximaal 15 meter diep en er zijn heel veel soorten koraal met natuurlijk hun bijbehorende bewoners te zien. Op het einde van deze duik zien we nog net een grote groene schildpad voorbij komen. Geweldig hier!
De middag hebben we gevuld met luieren op het strand.

16 oktober
Alweer de laatste dag hier op Koh Tao, deze ochtend de 9e en 10e duik gemaakt, na het duiken lekkere pad-tai als ontbijt op het strand genoten, heerlijk, het begint 'n gewoonte te worden lijkt het wel. Vanmiddag gaan we eens kijken of we het viewpoint van het eiland kunnen vinden, het moet ergens links van ons resort liggen op zo'n 200 meter hoogte. We besluiten dit eens lekker te voet te doen, we volgen gedwee de kronkelende betonweg welke soms wel hellingen heeft van tegen de 35%, pfff na 1 uur klauteren hebben we nog maar 1 km afgelegd, we komen door het "laundry" dorp lijkt wel.Overal staan wasmachines op de veranda’s en er wordt druk gewerkt om alles schoon en droog te krijgen, als bijverdienste runnen ze hier ook een soort benzine station. Op de plank van de veranda staan dan een aantal limonadeflessen welke met scooterbenzine gevuld zijn: Gasoil 50,- thb staat er op een bordje bijgeschreven. De ene fles zit voller dan de andere, het komt hier niet zo nauw. Als we onze weg vervolgen lijkt het wel of er geen eind aan komt en het wordt ook steeds meer jungle, maar er is nog steeds betonpad, kom op we zijn er bijna, maar er lijkt echt geen eind aan te komen.Tussen de bomen door kon je soms het bountyeiland Koh Nang Yuang zien. Tijden onze terugweg nog ergens aangelegd bij een of ander sjiek resort waar we een heerlijke meloen shake hebben genuttigd met uitzicht op zee.
Bij aankomst van ons resort zijn we gelijk het zwembad in geplonst om ons af te koelen en bij te komen. Lekker nog wat gesnackt en geborreld en straks inpakken voor vertrek naar Bangkok morgen waar we weer een paar nachten verblijven voor we verder gaan.